17 juli 2016

Waarom doe ik dit eigenlijk?


De titel van dit artikel is wellicht een beetje negatief en hij doet lijken dat ik bloggen helemaal niet leuk vind. Maar dat is juist de rede dat ik dit artikel vandaag schrijf. Als ik het blijkbaar zo druk heb, bijna nooit upload en er verder niks mee verdien… waarom doe ik dit dan eigenlijk?

Het antwoord is simpel: ik vind het leuk. Schrijven is oprecht één van mijn hobby’s en ik vind het geweldig om te doen. Voor zo’n antwoord hoef ik natuurlijk echter geen geheel apart artikel te schrijven, vandaar dat ik het vandaag maar eens ga hebben over wat voor deel schrijven uitmaakt van mijn leven.

Van jongs af aan ben ik al gek op lezen. Toen ik nog op de basisschool zat (aka nog vrije tijd had) las ik boeken in een razendsnel tempo uit en las ik dan ook behoorlijk veel. Ik vond het geweldig om me helemaal te verdiepen in die andere wereld ik werd er helemaal in meegezogen. Ik wilde dit zelf ook kunnen maken, de vele fantasieën die ik had op papier kunnen zetten en mensen er net zoveel plezier van laten hebben als ik had. Ik heb de vraag “Wat wil je later worden?” dan ook al zolang ik me kan herinneren, tenminste, nadat de prinsessen fase over was, beantwoord met “schrijfster”. En dat doe ik nog steeds, als ik daadwerkelijk later mijn brood zou kunnen verdienen met schrijven zou dat één van mijn grootste toekomstdromen zijn die werkelijkheid was geworden.

Oké, laten we het weer iets minder dramatisch maken. Mijn antwoord op die ene belangrijke vraag, waarschijnlijk één van de vragen die in je (kinder)leven het meest aan je gesteld wordt, is in de lopende tijd wel wat uitgebreid. Zo antwoord ik nu meestal “Ik weet het niet, het liefst schrijfster, maar ik weet ook wel dat de kans dat dat lukt heel klein is.” Daarnaast is mijn definitie van schrijfster ook wel wat uitgebreid. Ik denk niet alleen meer aan fictieboeken, hoewel dat nog steeds bovenaan mijn lijstje staat, maar ook artikelen en andere non-fictie spreken mij aan.

Maar terugkomend op dat uitgebreidere antwoord: ik ben dus minder zeker geworden van mijn zaak door de wereld om me heen, een onderwerp waar ik nog een hele reeks artikelen op zich over zou kunnen schrijven. Maar misschien is het ook wel gewoon de realiteit en moet ik me inderdaad aan mijn plan houden; een normale opleiding doen, normale baan zoeken en het schrijven als bijzaak houden, misschien wordt het dan ooit nog wat. Ondanks dat ik dus weet dat de kans dat het me nooit wat gaat opleveren best groot is schrijf ik er toch nog steeds vrolijk op los. Ik post hier zo af en toe eens wat (sorry, school is gewoon echt heel druk), ik schrijf voor de schoolkrant en ik ben een van de weinige die niet gruwelt van schrijfopdrachten op school.


Dus hoe stom het voor sommige mensen ook klinkt, ik doe dit puur voor de lol. En ik weet dat als ik er ooit iets mee wil bereiken (en dan heb ik het even puur over dit blog), ik veel vaker zou moeten updaten en originelere artikelen zou moeten schrijven, maar dat is niet waarvoor ik dit blog ben gestart. Als er later nog inkomsten of iets dergelijks bij zouden komen is dat natuurlijk mooi meegenomen, maar het is niet mijn doel. Ik zie dit plekje op het internet meer als een plek om mijn liefde voor schrijven kwijt te kunnen en om de woorden die constant door mijn hoofd tuimelen een plekje te geven. Ik ben nou eenmaal zo’n typisch “saai kind” dat lezen en schrijven tot haar hobby’s rekent en dit is dé plek om dat kwijt te kunnen. Ik hoop dat ik jou er ook een beetje blij mee kan maken. J

2 opmerkingen: